IV. Bieg Mikołajkowy Santarun

IV. Bieg Mikołajkowy Santarun był dla mnie pewnego rodzaju sprawdzianem na jakim etapie jestem w bieganiu. Wcześniejsze, dwumiesięczne przygotowanie – choć krótkie – miało stworzyć obraz moich aktualnych możliwości w tej dziedzinie. I choć chęci miałem ogrom to im bliżej linii startu, a potem linii mety tym chęci było mniej, a marzenia o „ekstra wyniku” i statuetce zwycięzcy mogę włożyć między bajki. Ale jak powiedział jeden z wielkich myślicieli polskich „Nawet najgorsze zawody, o ile dasz z siebie wszystko, są najlepszym treningiem”.

15-12-2012 r., jak już wspomniałem, był dniem testu umiejętności biegowych. Wraz z Białym Kenijczykiem i jego plemienną niewiastą, odpowiednio nastrojeni, reprezentując Feniks Legnica, udaliśmy się na arenę zmagań wielu wybitnych zawodników-biegaczy. Warunki atmosferyczne przestały być zachęcające – deszcz ze śniegiem i dodatnia temperatura spowodowały, że trasa zamieniła się w ślizgawkę. Skutkowało to tym, że kilku zawodników „fiknęło” dość widowiskowego „orła”.

Po zabawnej rozgrzewce z elementami yogi udaliśmy się z Białym na linię startu. Założenia biegu: metoda Gallowaya, 5 minut biegu, 30 sekund marszu. I tyle teorii.

 

 

 

3, 2, 1… START!

 

Lecimy obaj. Trzymamy się razem. Wybieramy trasę z nieudeptanym śniegiem, bo tylko tam się nie slizga człowiek. Mijamy kolejnych zawodników. Nie jest źle.

 

1 km.

 

Ślisko. Parę potknięć, utrata rytmu, ale jest zabawa. Mam wrażenie, że lecimy w 30-stce pierwszych zawodników. Tempo też wyszło niezłe. Pierwsza przerwa.

 

2 km.

 

Jak wyżej. Tempo trochę gorsze. Druga przerwa.

 

3 km.

 

Jest coraz słabiej. Mówię do Białego, że wydłużamy przerwę, bo nie wypoczywam tak, jak powinienem i zaraz pęknę.

 

4 km.

 

Pękam. Generalnie chcę odpuścić, Biały mnie zagaduje, ja mu marudzę, stosujemy 5 min biegu i 45 sek marszu. Toczymy się dalej.

 

5 km.

 

Marudzę dalej, ale skoro jestem już w połowie to chyba grzech wracać ;) To gdzieś ten moment.

 

 

6-9 km

 

Wyglądają mniej więcej tak samo. Mijają nas kolejni zawodnicy (głównie przeze mnie). Gdzieś w trasie Kenijczyk wpada nogą w zakamuflowaną kałużę. Tabliczka z 9 km i słyszę:

Biały: No, ostatnia minuta biegu.

Ja: Jak minuta skoro km robimy w około 5?

B: Bo to będzie najdłuższa minuta biegu w Twoim życiu.

J: Aha.

B: I jeszcze będziesz finiszował.

J: Aha.

 

Ostatnie metry wyciągamy flagę Feniksa i lecimy ile fabryka dała. Coś wrzeszczę, że siła, że moc, że ogień.

 

Bip, bip.

 

Przekraczamy linię mety.

 

 

Odbieramy gratulację, medale, korzystamy z bufetu. Pozujemy do zdjęć. Łapiemy się na zdjęcie z Mikołajem.

 

 

Moje wrażenia po biegu? Na pewno dałem z siebie wszystko. Nie jestem zadowolony z formy biegowej. Choć nie powinienem narzekać, bo zrobiłem swoją „życiówkę”: 10 km pokonałem w 00:51:12! Tempo: 5:05 min/km. I choć nie do końca jestem z biegu zadowolony to zrobienie takiego czasu metodą Gallowaya, jak mówi Biały, jest dobrym wynikiem. A biorąc pod uwagę, że biegam drugi miesiąc i głównie trenowałem kolarstwo to wynik jest do zaakceptowania ;)

 

Dystans: 10 km

Typ trasy: kross

Czas: 00:51:12

Miejsce OPEN: 67.

Miejsce w kategorii: 18.